عکس نجومی

آزمایشات با فناوری های پیشرفته می تواند به زودی ایده ای را بیازماید که تقریبا یک قرن پیش توسط آلبرت اینشتین مطرح شد؛ شاید معمایی دیرین تحت عنوان “عامل انبساط شتاب دار کیهان” حل شود.

به گزارش بیگ بنگ، این مسئله از مدت ها پیش ذهن محققان را مشغول ساخته است که چه عواملی در انبساط کیهان به ایفای نقش می پردازند. محاسبات انجام شده در مطالعه جدید می تواند از نقش انرژی تاریک (مورد مطرح شده در نظریه نسبیت عام اینشتین یا نظریه اصلاح شده گرانش) پرده بردارد. نظریه‌ اینشتین که گرانش را بعنوان اعوجاجی از فضا و زمان توصیف می کند، حاوی یک عنصر ریاضی موسوم به ثابت کیهانی بود. اینشتین این ثابت را با هدف توضیح کیهانی ساکن معرفی نمود، اما بعد از اینکه مشخص شد کیهان در حال گسترش و انبساط است از گنجاندن ضریب ریاضی اش صرف نظر کرد.

با این وجود، تحقیق انجام شده در دو دهه پیش نشان داد که این انبساط در حال شتاب گرفتن است؛ یعنی شاید ثابت کیهانی اینشتین هنوز سهمی در توضیح انرژی تاریک داشته باشد. بدون انرژی تاریک، شتاب به ناکارآمدی نظریه گرانش اینشتین در دورترین فواصل جهان ما دلالت می کند. دانشمندانی از دانشگاه ادینبورگ دریافته‌اند که این معما می تواند با تعیین سرعت گرانش در کیهان در اثر مطالعه امواج گرانشى، حل شود.

محاسبات محققان گویای آن است که اگر امواج گرانشى قابلیت حرکت با سرعت نور را داشته باشند، نظریات جایگزین گرانش بدون انرژی تاریک کنار گذاشته می شوند و ثابت کیهانی اینشتین وارد کار می شود. اگر سرعت آنها با سرعت نور فرق داشته باشد، نظریه اینشتین باید اصلاح شود. چنین آزمایشی در رصدخانه موج گرانشى تداخل سنج لیزری(LIGO) در آمریکا قابل انجام است؛ آشکارسازهای دوقلوی لایگو با فاصله ۲۰۰۰ مایلی از همدیگر برای نخستین بار در سال ۲۰۱۵ میلادی مستقیماً امواج گرانشى را شناسایی کردند.