سرنوشت خودروی تسلا در فضا؟

 خودروی ایلان ماسک که بتازگی به فضا ارسال شده و بخشی از آزمایش موشک اسپیس ایکس بوده براساس پژوهش محققان دانشگاه تورنتو در نهایت با زمین یا ناهید برخورد خواهد کرد.

هانو رین استاد فیزیک دانشگاه “تورنتو” اظهار کرد: خودروی تسلا در نهایت با سیاره زمین و یا ناهید برخورد خواهد کرد، اما احتمال وقوع این مورد حتی طی یک میلیون سال آینده بسیار پایین است. این خودرو به عنوان بخشی از محموله آزمایشی موشک فالکون هوی در ۶ فوریه به فضا فرستاده شده است. در حالی که پروازهای آزمایش موشک معمولا دارای بارهای ساختگی هستند الون ماسک بنیانگذار شرکت اسپیس ایکس به جای محموله ساختگی “تسلا رودستر”(Tesla Roadster) شخصی خود را با این موشک به فضا فرستاد.

این گروه با استفاده از شبیه‌سازی‌های مختلف توسط نرم‌افزار پیچیده‌ای که قابلیت جستجوی حرکت اشیا در فضا را دارد اعلام کردند: احتمال برخورد خودروی تسلا با زمین و ناهید طی یک میلیون سال آینده به ترتیب ۶ و ۲٫۵ درصد خواهد بود. همچنین محققان مشخص کردند که اولین نزدیک شدن تسلا به ما در سال ۲۰۹۱ زمانی که چند صد هزار کیلومتر را طی کرده باشد خواهد بود. در حال حاضر این خودرو بر روی مدار مریخ و زمین است. به این معنی که در مسیر بیضوی حرکت می‌کند که بارها و بارها آن را فراتر از مریخ برده و سپس دوباره از سمت خورشید به زمین برمی‌گردد.

مدار این خودرو با گذشت زمان وابسته به برخورد با زمین است، چون هرگونه تغییر کوچک در مسیر آن می‌تواند تاثیر زیادی بر مدار خودرو داشته باشد. مسیر تسلا را می‌توان برای سال‌ها پیش‌بینی کرد، ولی پس از صدها سال و نزدیک شدن به زمین امکان پیش‌بینی دقیق مدار آن غیرممکن است. با این حال با مطالعه تعداد زیادی از شبیه سازی‌های مداری محققان توانستند با توزیع آماری نتایج احتمالی بالا را به دست آورند.

رصد یکی از عظیم‌ترین اَبَرسیاهچاله‌های کیهان

به  از آنجایی که سیاهچاله‌ها اساسا نامرئی هستند، تخمین اندازه آنها دشوار است. آنها می‌توانند در هر کجا از چند برابر جرم خورشید تا میلیون‌ها یا میلیاردها بار سنگین‌تر باشند، اما یک کلاس خاصی از آنها وجود دارد که حتی بزرگتر از آن هستند. مطالعه جدیدی از داده‌های جمع‌آوری شده توسط تلسکوپ پرتو ایکس “چاندرا” ناسا نشان می‌دهد که این ابرسیاهچاله‌های فوق‌العاده بزرگ ممکن است بزرگ‌تر و رایج‌تر از آنچه فکر می‌کردیم، باشند.

کوچکترین کلاس سیاهچاله ستاره‌ای است که می‌تواند حدود ۵ تا ۳۰ برابر جرم خورشید باشد. در دسته میانی، یک گروه پیشنهادی به نام سیاهچاله‌های نیمه‌ حجیم وجود دارد که بین ۱۰۰ تا ۱۰ هزار برابر جرم خورشید هستند. در نهایت سنگین‌ترین کلاس، یعنی سیاهچاله‌های غول‌پیکر با جرم میلیون‌ها یا حتی چند میلیارد برابر خورشید که در مرکز کهکشان‌ها قرار دارند. اما بین یک میلیون و یک میلیارد فاصله زیادی وجود دارد که برخی از ستاره‌شناسان ادعا می‌کنند که باید یک کلاس دیگر برای طبقه‌بندی بزرگترین‌ها ایجاد شود.

این ابرسیاهچاله‌های فوق‌العاده حجیم شامل اجرام ده‌ها میلیارد توده خورشیدی، مانند “S5 0014+813” می‌شوند که شامل یکی از بزرگترین سیاهچاله‌های شناخته شده در حدود ۴۰ میلیارد برابر جرم خورشید است. محققان در کانادا و اسپانیا برای درک بیشتر این اجرام عجیب آسمانی، داده‌های تلسکوپ “چاندرا” درباره ۷۲ کهکشان با فاصله ۳٫۵ میلیارد سال نوری را از یکی از درخشان‌ترین و پرجمعیت‌ترین خوشه‌های کهکشانی در جهان بررسی کرده‌اند. هرچه سیاهچاله بزرگتر باشد، پرتاب فواره‌های گاز و ماده نیز بزرگتر است و ستاره‌شناسان می‌توانند از روشنایی این فواره‌ها برای محاسبه جرم سیاهچاله استفاده کنند.

گروه محققان با تجزیه و تحلیل موج رادیویی و انتشار اشعه ایکس توسط این سیاهچاله‌ها، معین کردند که این اجرام به طور متوسط حدود ۱۰ برابر سنگین‌تر از چیزی هستند که قبلا تصور می‌شد. در واقع، حدود ۴۰ درصد از اجرامی که مورد مطالعه قرار گرفته بودند، جرم‌شان بیش از ۱۰ میلیارد برابر خورشید محاسبه شده بود که می‌توانست به آسانی آنها را در کلاس فوق‌العاده حجیم طبقه‌بندی کند.

اندازه مطلق این اجرام آسمانی می‌تواند درک ما از شکل‌گیری سیاهچاله‌ها و کهکشان‌ها را بهبود بخشد. دانشمندان پیش از این اعتقاد داشتند که ابرسیاهچاله‌ها و کهکشان‌های اطراف آنها، در کنار یکدیگر تشکیل می‌شوند و رشد می‌کنند، اما این ابرسیاهچاله‌های فوق‌العاده حجیم سریع‌تر از کهکشان‌های میزبان خود رشد می‌کنند. آنها حتی ممکن است تهدیدی برای از هم پاشیدن کهکشان میزبانشان باشند.

“مار مزکوآ”(Mar Mezcua)، یکی از محققان این مطالعه می‌گوید: ما سیاهچاله‌هایی را کشف کردیم که بسیار بزرگ‌تر و وسیع‌تر از حد انتظار هستند. آیا آنها به این دلیل بسیار بزرگ هستند که زودتر تشکیل شده‌اند و یا به دلیل شرایط ایده‌آلی که به آنها اجازه داده است در طول میلیاردها سال سریع‌تر رشد کنند؟ در حال حاضر هیچ راه شناختی برای ما وجود ندارد. این تحقیق در مجله ماهانه Royal Astronomical Society منتشر شده است.