عکس نجومی

چ

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

برچسب‌ها: عکس های بسیار زیبا ,

ولد یک ستاره
این جت‌های لوله‌ای شکل از گاز فوق سریع، نشانگر تولد پردرد ستاره‌ای هستند که 1400 سال نوری از زمین فاصله دارد. به لطف توانایی تصویربرداری پرکیفیت آرایه رادیوتلسکوپ جدید آلما (ALMA) در ارتفاعات صحرای شیلی، اخترشناسان توانسته‌اند تا جریان‌های جت پرانرژی این جرم را نمایان کنند. جریانی که به رنگ سبز و نارنجی در گوشه پایین راست عکس دیده می‌شود، در حال دور شدن از زمین است. در همین حال، جریان جت دیگری که به رنگ صورتی و بنفش دیده می‌شود، در حال آمدن به طرف زمین است. جریان هر کدام از این جت‌ها حدود 1 میلیون کیلومتر بر ساعت است.

اجتماع قمری
فضانوردان آینده زمانی‌که در شب‌های مریخ به سوی آسمان نگاه کنند، به جای یک ماه، دو ماه را خواهند دید که در آسمان این سیاره خودنمایی می‌کنند. تصویرسازی بالا، دو قمر سیاره مریخ، دیموس (قمر کوچک‌تر منتهی‌الیه چپ) و فوبوس را آن‌گونه که از سطح مریخ دیده می‌شوند؛ در مقایسه با ماه، آن‌گونه که از سطح زمین دیده می‌شود نشان می‌دهد.
روز 1 آگوست / 10 مرداد، مریخ‌نورد کیوریاسیتی تصویری از حضور هم‌زمان این قمر را در آسمان مریخ ثبت کرد. در آن زمان، قمر 12 کیلومتری دیموس در ارتفاع 20500 کیلومتری؛ و قمر 22 کیلومتری فوبوس در ارتفاع نزدیک‌تر 6240 سطح مریخ قرار داشتند. در مقابل آنها، ماه به عنوان قمر زمین 3474 کیلومتر قطر دارد و متوسط فاصله آن از زمین نیز 380 هزار کیلومتر است.

ستارگان در حال سقوط
همانند یک جفت ستاره در حال سقوط، این دو شهاب آسمانی طی بارش شهابی برساوشی که اوج فعالیت آن شامگاه 21 مرداد بود، نمای زیبایی به آسمان منطقه ژیانگ‌شی چین بخشیدند. رصدگران آسمان شب در آسیا بهترین موقعیت را برای رصد بارش شهابی برساوشی امسال داشتند؛ چرا که اوج شهاب باران پس از غروب ماه رخ می‌داد. علی‌رغم آلودگی نوری شهرها، رصدگرانی که به مناطق حومه‌ای رفته بودند، می‌توانستند بین 30 تا 40 شهاب را در ساعت شمارش کنند؛ در حالی‌که نرخ مشاهده شهاب برای رصدگران مستقر در آسمان تاریک مناطق روستایی حتی به 130 شهاب در ساعت می‌رسید.

گذر سیارکی
در این تصویر فروسرخ که توسط ماهواره WISE ناسا گرفته شده، یکی از سیارک‌های بالقوه خطرناک (PHA) به نام 1998 KN3 در حین عبور از ابر عظیم گاز و غبار نزدیک سحابی مشهور شکارچی مشاهده می‌شود. بنابر تعریف ناسا، سیارک‌های بالقوه خطرناک اجرامی هستند که حداقل 100 متر پهنا دارند و این پتانسیل را دارند که وارد محدوده‌ای به شعاع 0.05 واحد نجومی اطراف زمین شوند. تصویربرداری فروسرخ به اخترشناسان کمک می‌کند تا مشخصات فیزیکی سیارک‌ها، مانند اندازه و بازتاب‌پذیری سطح آنها را تعیین کنند. درخشش سبز-زرد این سیارک 1100 متری نشان می‌دهد که این صخره آسمانی دمایی معادل دمای اتاق دارد؛ یعنی سردتر از ستارگان ابی و گرم‌تر از غبارهای سرخ است. 

پرده رنگی
این عکس که در یکی از مناطق روستایی استونی گرفته شده، نمایش رنگارنگ نورهای قطبی را به تصویر می‌کشد که همچون پرده‌ای کیهانی، سراسر آسمان را به تسخیر خود در آورده‌اند. شفق قطبی یا نور شمالگان، در اثر ابرهای عظیم ذرات بارداری ایجاد می‌شود که توسط خورشید به سمت زمین شلیک می‌شود. این ذرات در برخورد با میدان مغناطیسی مناطق قطبی باعث تحریک مولکول‌های نیتروژن و اکسیژن موجود در جو بالای زمین می‌شوند؛ که تخلیه انرژی اضافی این مولکول‌ها باعث پیدایش درخشندگی زیبای شفق می‌شود.

حباب کیهانی
سحابی حباب ابر عظیمی از گاز و غبار است که همانند یک حباب عظیم کیهانی در فاصله 11 هزار سال نوری از زمین، و در صورت فلکی ذات‌الکرسی قرار دارد. تابش‌های پر سرعتی که توسط ستاره جوان و داغ مستقر در میان این ابر ساطع می‌شود، باعث درخشش این ساختار حبابی به پهنای 10 سال نوری می‌شود.

قراول کیهانی
این کاج بریستول یکصد ساله که به سوی سقف آسمان پر ستاره شب قد کشیده است، گویی سرانجام توانسته دستان خود را به درخشش وهم‌آلود کهکشان راه شیری برساند. در این عکس با نوردهی طولانی که در رشته کوه‌های وایت کالیفرنیا گرفته شده، درخشش میلیون‌ها ستاره هسته مرکزی کهکشان راه شیری نمای زیبایی خلق کرده است؛ هسته‌ای که حدود 27هزار سال نوری از زمین فاصله دارد.

تماشای سیاره سرخ، همیشه برای علاقمندان به فضا جذاب است. حالا چه چیزی بهتر از اینکه نماهای مختلفی از این سیاره زیبا را بر روی دسکتاپ خود داشته باشید !

اسکرین سیور 3 بعدی و بسیار زیبای Incredible Mars 3D Screen Saver ، تصاویری بی نظیر از سیاره مریخ را در کامپیوتر شما نمایش می دهد.

صفحه تنظیمات این اسکرین سیور

نمایی نزدیک از سطح سیاره مریخ

نمایی دور از مریخ

این اسکرین سیور جدید و زیبا را می توانید به صورت رایگان از سرزمین دانلود دریافت کنید :

دانلود با حجم 10.9 مگابایت

عکس های سه بعدی با عنوان “جهان پنهان” از فضا و کهکشان ها

تا کنون عکس های زیادی برای نوازش روح و مطلع سازی افراد از سرتاسر زمین گرفته شده است، عکس هایی که از زیر دریا و اقیانوس، یا بالای کوه و حتی فضا اما خاصیت سه بعدی سازی در همه اینها در عکس های فضایی لطف دیگری دارد و آن هم بخاطر این است که این سه بعدی سازی ما را در مکانی قرار می دهد که هر گز تجربه نکرده ایم .

امروز سری پوستر های سه بعدی از فضا را برایتان قرار داده ایم که امیدواریم خوشتان بیاید .

سحابی Carina

مریخ

سحابی Helix

تلسکوپ بزرگ با نمای سه بعدی

آلمای آتن

چشم انداز آتاکامای شیلی شبه مریخ

  یک تیم بین‌المللی از اخترشناسان برای نشان دادن قابلیت‌های فوق العاده دوربین جدید HSC، تصاویری با وضوح بسیار بالا از کهکشان آندرومدا در فاصله 2.5 میلیون سال نوری با زمین تهیه کردند.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، قدرتمندترین دوربین نجومی جهان بر روی تلسکوپ سوبارو نصب شده است؛ این تلسکوپ نوری و مادون قرمز 8.2 متری در سال 1998 میلادی در مونا کیا (Mauna kea) هاوایی ساخته شد.

دوربین نجومی HyperSuprime Cam قادر به تهیه تصاویر از اجرامی یک میلیارد کم نورتر از اجرام قابل مشاهده با چشم غیر مسلح است.

دوربین HSC یک دوربین 900 مگاپیکسلی میدان گسترده است که بالای آینده تلسکوپ نصب شده و از حسگرهای نوری CCD سرد شده بوسیله مخزن خلأ برودتی استفاده می کند.

بر خلاف اغلب تلسکوپ های نجومی که دارای یکی از ویژگی های میدان دید یا وضوح تصویری بالا هستند، تلسکوپ سوبارو با کمک دوربین HSC می تواند تصاویر بزرگ با وضوح تصویری فوق العاده تهیه کند که می‌تواند برای بررسی منطقه وسیعی از آسمان کاربرد داشته باشد.

میدان دید این دوربین بقدری گسترده است که مشاهده کل کهکشان آندرومدا که حدود 60 هزار سال نوری امتداد دارد را امکانپذیر می کند.

کهکشان آندرومدا با نام های مسیه 31، M31 یا NGC224 یکی از نزدیک ترین کهکشان ها و بزرگترین همسایه کیهانی محسوب می شود که در فاصله 2.5 میلیون سال نوری از زمین واقع شده است.

این کهکشان در صورت فلکی آندورمدا واقع شده و شامل یک تریلیون ستاره است که دو برابر تعداد ستارگان کهکشان راه شیری است و هنگام شب با چشم غیر مسلح نیز قابل مشاهده است.

تصاویر تهیه شده توسط دوربین HSC نه تنها جزئیات دقیق و باور نکردنی از کهکشان آندرومدا ارائه می کند، بلکه می تواند در حوزه تحقیقات نحوه تکامل کائنات و توزیع ماده تاریک نیز کاربرد داشته باشد.

دوربین HSC توسط محققان رصدخانه نجومی ملی ژاپن (NAOJ) با همکاری محققان دانشگاه پرینسون و موسسه فیزیک کاولی وابسته به دانشگاه توکیو ساخته شده است.

طی مطالعاتی جدید، محققان دریافته‌اند عمر ماه 100 میلیون سال کمتر از آن چیزی است که تخمین زده‌اند. از آنجا که ماه نزدیک ترین جرم آسمانی به زمین است ، فضانوردان چند بار بر سطح آن فرود آمده و در نواحی مختلفی از آن به کاوش پرداخته و در نتیجه اطلاعات زیادی درباره آن به دست آورده اند. پژوهشی جدید حاکی از آن است که عمر ماه از آنچه پیش از این دانشمندان تصور می کردند، کمتر است.

 این که ماه ، قبل یا بعد از سیاره زمین به وجود آمده یا همزمان با آن شکل گرفته، هنوز معلوم نیست، اما نظریه اصلی در خصوص شکل گیری ماه این است که ماه حدود 4.56 میلیارد سال پیش، درست پس از شکل گیری منظومه شمسی، بر اثر برخورد یک سیاره هم اندازه یا بزرگ تر از مریخ به زمین شکل گرفته است، اما تجزیه و تحلیل سنگ های ماه نشان می دهد عمر ماه (که احتمالا با آمیختن بقایای پخش شده در فضا پس از این ضربه سنگین شکل گرفته) بین 4.4 و 4.45 میلیارد سال است. این کشف علمی که عمر ماه را 100 میلیون سال کمتر کرده است، می تواند درک دانشمندان را درخصوص زمین تغییر دهد.

نظریه های بسیاری در خصوص شکل اخیر ماه وجود دارد که هنوز به نتیجه نرسیده است. برای مثال اگر کره زمین پیش از این برخورد عظیم وجود داشته، آیا این برخورد، فضای اصلی تشکیل شده در زمان های اولیه تاریخ کره زمین را تخلیه کرده است؟

دانشمندان، عمر منظومه شمسی (4.568 میلیارد سال) را بخوبی می دانند. آنها می توانند با توجه به زمان ذوب گسترده اجرام نسبتا کوچک، مانند سیارک ها ـ پیامدی که تا حدی به واسطه برخورد و ترکیب این اجرام اتفاق می افتد ـ دقیقا زمان تغییرشکل آنها را مشخص کنند. تجزیه و تحلیل شهابسنگ هایی که از سیارک وستا پرتاب می شوند و در نهایت روی زمین می بارند، نشان می دهد عمر این سنگ فضایی با عرض350 کیلومتر، 4.565 میلیارد سال است.

کارلسون توضیح می دهد سیارک وستا با سرعتی نسبی سرد شده و آنقدر کوچک است که نمی تواند گرمای کافی برای ذوب بیشتر و ایجاد آتشفشان را در خود حفظ کند. همچنین او می افزاید: «تشخیص عمر اجرام بزرگ تر منظومه شمسی به مراتب سخت تر است.» شما برای سوالاتی مشابه در خصوص کره زمین یا ماه به هیچ جواب دقیقی نخواهید رسید. به نظر می رسد برای تغییر و تکامل زمین در مقایسه با اجرام کوچک مانند سیارک ها زمان بیشتری صرف می شود و در هر مرحله رویدادهای قبلی از ذهن محو یا حداقل تیره و تار می شود.

برخی دانشمندان معتقدند ماه اندکی پس از شکل گیری به اقیانوسی از سنگ مذاب تبدیل شده و در ابتدا پوسته آن حالتی مذاب داشته است. طبق گفته محققان هم اکنون عمر دقیق و قطعی سنگ های ماه که از این اقیانوس مذاب پرتاب شده اند، 4.360 میلیارد سال است. دانشمندان در نقاط مختلف کره زمین نشانه هایی از فرآیند ذوب که به حدود 4.45 میلیارد سال پیش برمی گردد نیز پیدا کرده اند. این شواهد نشان می دهد برخوردی که عامل شکل گیری ماه و تغییرشکل کره زمین بوده در همان زمان اتفاق افتاده است. دانشمندان امیدوارند با مطالعات و کاوش های گسترده تر بتوانند به نظریه ای قوی تر و منسجم تر در این باره دست یابند.

مطالعه ماه از آن جهت بااهمیت است که زمین و ماه تاریخ پیدایش و سرگذشت مشابهی دارند، اما چون ماه فاقد اتمسفر و حیات است ، تخریب عوامل طبیعی در سطح آن تغییری ایجاد نکرده و آثار برخورد شهابسنگ ها بر سطح آن محفوظ مانده است . بنابراین مثل موزه ای باستانی تمام اتفاقات محدوده سیاره زمین را در طول عمر این مجموعه در خود نهفته دارد و مطالعه آن به شناخت بهتر زمین کمک می کند.

این قمر یکی از نزدیکترین اقمار گالیله‌ای مشتری محسوب می شود. آیو از نظر اندازه اندکی بزرگتر از ماه است. با ۴۰۰ آتشفشان فعال، آیو فعال‌ترین جرم از نظر زمین‌شناختی در سامانهٔ خورشیدی است. علت فعالیت آتشفشانی بیش از حد آیو انرژی و اثر جزر و مدی مشتری و سایر اقمار گالیله‌ای این سیاره بر این قمر است. با سطحی پر از حفره و لرزش‌های مداوم ناشی از فوران آتشفشانی مواد مذاب که ۵۰ کیلومتر یا بیشتر طول دارد، آیو را به جهنم آتشین منظومه شمسی تبدیل کرده است. این ماه در عین حال بالاترین چگالی را در میان قمرهای سامانه خورشیدی دارد. پژوهشگران دریافته‌اند که سطح این قمر به شدت بوی نامطبوعی مانند بوی تخم مرغ گندیده می‌دهد که ناشی از انتشار سولفور آهن و سایر ترکیبات گوگردی از آتشفشان‌های سطح این قمر است.

در سطح این قمر، ماگما با اعمال فشار ناگهانی راه خود را از بین شکاف‌های موجود در پوسته صخره‌ای باز می‌کند و خطوطی از مواد مذاب را تشکیل می‌دهد که ۵۰ کیلومتر یا بیشتر طول دارد. فضاپیمای نیوهورایزنز (New Horizons) ناسا، تصویری حرارتی از یکی از این رودخانه‌های آتشین را در سال ۲۰۰۷ ، در حین سفر خود به سمت پلوتو و هنگام عبور از کنار مشتری، ثبت کرده است. برخی از فوران‌های آتشفشانی آیو آنقدر شدید هستند که توده عظیمی از گاز و خاکستر را به ارتفاع ۵۰۰ کیلومتر به داخل فضا پرتاب می‌کنند. این اتفاق وقتی رخ می‌دهد که یک جریان مواد مذاب، لایه‌های سطحی دی‌اکسید گوگرد منجمد را تبخیر کند؛ و یا گاز محلول موجود در ماگما با تشکیل حباب، توده‌های پرسرعت مواد مذاب را از سطح سیاره به خارج پرتاب کند.

عوارض سطحی آن به رنگهای قرمز،زرد، قهوه ای تاریک (در مجموع چیزی شبیه پیتزا)است.در حالیکه وویجر یک از کنار آن می گذشت 6 آتشفشان فعال مشاهده کرد و زمانی که 4 ماه بعد وویجر 2 از آنجا رد می شد 4 تا از آنها همچنان فعال بودند. وقتی در سال 1995 فضاپیمای گالیله از آیو عکسبرداری می کرد شاهد فعالیت آتشفشانهای دیگری بود.