عکس نجومی

خرابی تجهیزات و نقص در سیستم کنترل اطلاعات تمامی پیش‌بینی‌های کارشناسان برای انجام عملیات پرواز یک فضاپیما را بر باد داد.

• Prev
• 1 of 2
• Next

کارشناسان حوزه فضایی اعلام کرده‌اند به دلیل بروز نقص فنی پرتاب موشکspacex به تعویق خواهد افتاد.


گفتنی است، قرار است موشک فالکن 9 برای در مدار قرار دادن 6 ماهواره کوچک در روز جمعه گذشته به فضا پرتاب می‌شد که گویا به دلایل مشکلات فنی این پرواز به تعویق افتاده است.

بررسی‌ها نشان می دهند، قرار است مراحل پرتاب موشک فالکن 9 به صورت زنده از تلویزیون‌های سراسر جهان برای علاقمندان پخش گردد.



قرار است این موشک در مأموریت خود بررسی کند که آیا می‌توانند ماهواره‌های بیشتری را به مدار کره زمین و اعماق کهکشان راه شیری ارسال نمود و  یا موانع فراوانی بر سر این کار وجود دارد.

ستاره‌شناسان آمریکایی برای اولین بار موفق به کشف شواهدی از وجود ابر آب در ورای منظومه شمسی شدند.

 این کشف بر روی یک کوتوله قهوه‌ای – سیاره غول‌پیکر گازی که نتوانسته به ستاره تبدیل شود - در فاصله 7.3 سال نوری از زمین انجام شد.

در صورت تائید، این یافته‌ها می‌توانند گام مهمی در جهت کشف سیارات قابل سکونت مانند زمین در آینده باشند.

این کشف توسط تیمی از موسسه علوم کارنگی در واشنگتن به رهبری دکتر ژاکلین فاهرتی انجام شد.

جسم مورد سوال موسوم به WISE J0855-0714 سردترین کوتوله قهوه‌ای کشف شده تاکنون است که دمای آن بین منفی 48 و منفی 13 درجه سانتیگراد تخمین زده شده است.

محققان برای این کشف، 151 تصویر نزدیک مادون قرمز جهان را با استفاده از تلسکوپ 6.5 متری ماژلان باده در شیلی ترکیب کردند. این کار نشان داد رنگ سیاره غول‌پیکر گازی با مدلهای پیش‌بینی‌شده کوتوله‌های قهوه‌ای دارای ابرهای یخ آب در جو آنها مطابقت دارد.

اگرچه پیش از این بخار آب در سیارات فراخورشیدی مشاهده شده بود، این اولین بار است که ابرهای آب در جهانهای دور کشف شده‌اند.

تصور می‌شود که نیمی از سیاره با ابر پوشیده شده باشد که آن را یک سیاره نیمه‌ابری مانند زمین کرده است.

حتی در منظومه شمسی نیز تنها ابرهای آب شناخته‌شده، بر روی زمین و مریخ وجود دارند. سیارات غول‌پیکری مانند مشتری و زحل بسیار سرد بوده و ابرهای یخ آمونیاک، ابرهای آب احتمالی را در زیر خود پنهان کرده‌اند.

کشف یک جهان نیمه ابری اهمیت دارد چرا که بجز زمین، بیشتر سیارات شناخته شده دارای ابر مانند ناهید و مشتری در ابر پوشیده شده‌اند و هیچ تصویری از سطح آنها قابل مشاهده نیست.

در آینده از پژوهشهای بیشتر رصدخانه‌هایی مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب که قرار است در سال 2018 پرتاب شود، برای تائید این یافته‌ها استفاده خواهد شد.

نتایج این پژوهش در مجله ساینس منتشر شده است.

منبع : ایسنا

مقامات ناسا اعلام کرده‌اند این آژانس مصمم به ساخت بزرگ‌ترین موشک جهان جهت اعزام انسان به مریخ است.

 علی‌رغم نگرانی‌های موجود درباره توانایی تامین بودجه این پروژه توسط آژانس فضایی، مقامات ناسا اعلام کرده‌اند آن‌ها بازبینی «سیستم پرتاب فضایی» (SLS) را تکمیل کرده‌اند.

ارتفاع این موشک به 117 متری خواهد رسید و وزن آن 2948 تن خواهد بود.

در نخستین آزمایش، موشک برای حمل محموله با وزن 77 تنی پیکربندی می‌شود و فضاپیمای بدون خدمه اوریون را فراتر از مدار پایین زمین خواهد برد. اما در قدرتمندترین پیکربندی‌اش، موشک مزبور توانایی بالابردن 143 تن را خواهد داشت و این قابلیت اجرای ماموریت‌های فضایی به منظومه شمسی مانند رفتن به یک سیارک و مریخ را ممکن خواهد ساخت.

نخستین برنامه پرتاب این سامانه در نوامبر سال 2018 صورت می‌گیرد و گفته می‌شود این ابرموشک به اندازه‌ای صدای بلند تولید می‌کند که می‌تواند هنگام پرتاب به ساختمان‌های مجاور آسیب وارد کند.

ناسا نسخه‌های کوچکی از موشک مزبور را آزمایش کرده و مدل با اندازه پنج‌ درصدی موشک اصلی نیز برای آزمایش میزان اثرگذاری امواج صوتی با فرکانس بالا و پایین بر روی موشک هنگام پرتاب آزمایش می‌شود.

داده‌های جمع‌آوری‌شده از این آزمایش‌ها برای تصحیح طراحی سیستم سرکوب صوتی موشک به کار خواهد رفت.

منبع : ایسنا

 ستاره‌شناسان با طرح نظریه‌ای عجیب، مدعی تاثیرگذاری ماه در غرق شدن کشتی تایتانیک شده‌اند.

به گفته محققان، سه ماه پیش از غرق شدن کشتی تایتانیک در 14 آوریل 1912، ماه در روز 12 ژانویه 1912 در نزدیکترین فاصله خود از زمین طی 1400 سال گذشته قرار داشته که منجر به تولید یک جزر و مد فوق‌العاده بالا و سست شدن ناوگان مرگباری از یخ‌توده‌ها شده بود.

این جزر و مد باعث رانش یخ‌توده‌ها از آبهای کم عمق لابرادو و نیوفاوندلند به میان دریا شده و خطوط کشتیرانی را انباشتند.

محدوده یخی در محل غرق شدن تایتانیک به قدری ضخیم بوده که کشتی‌های نجات در مسیر کمک به بازماندگان این فاجعه مجبور به کاهش سرعت خود شدند.

این رویداد یکبار برای همیشه به اجتماع نزدیکترین فاصله ماه از زمین در 1400 سال،‌ مواجهه نزدیک خورشید با زمین و یک جذر و مد با دامنه زیاد پرداخته بود.

به ادعای ستاره‌شناسان تمام این عوامل در بالا رفتن غیر عادی سطح دریا مشارکت داشته که به رانش یخ‌توده‌های به گل نشسته پرداخته و آنها را به سوی خطوط کشتیرانی در آتلانتیک شمالی هدایت کرده‌اند.

معمولا، یخ‌توده‌ها در جای خود باقی مانده و نمی‌توانند به سمت جنوب حرکت کنند؛ مگر این که به حد کافی آب و مجددا شناور شده یا این که یک جزر و مد بالا آنها را آزاد سازد.

یک یخ‌توده می‌تواند چندین بار در سفر خود به سمت جنوب در مناطقی گیر کند که ممکن است چندین سال به طول انجامد.

 آیا نظریه ی معروفِ «بیگ بنگ» به بازبینی نیاز دارد؟ گروهی از فیزیکدانانِ نظری فرض می کنند که کیهان پس از سقوط یک ستاره ی چهار بُعدی در سیاه چاله و خارج شدنِ بقایای آن متولد شده است. قبل از پرداختن به یافته های آنها، بهتر است بگوییم که هیچ کس هیچ چیزی را با اطمینان نمی داند. به طور آشکار انسان ها در زمان آغاز کیهان وجود نداشتند. نظریه ی استاندارد این است که جهان از یک نقطه ی بی نهایت چگال یا تکینگی رشد کرده، اما چه کسی می داند که قبل از آن چه چیزی وجود داشته؟

عکسی هنری از افق رویداد یک سیاه چاله/کپی رایت: Victor de Schwanberg

به گزارش بیگ بنگ، نیایش افشوردی، اختر فیزیکدان ایرانی در موسسه ی فیزیک نجومی در کانادا که یکی از نویسندگان این مطالعه است گفت: محدودیت های نظریه ی بیگ بنگ کدام است؟ تکینگی یکی از آنها است. همچنین، نمی توان به راحتی پیش بینی کرد که چرا بیگ بنگ کیهانی را تولید کرده که دمای تقریبأ یکنواختی دارد، زیرا سنِ جهان (حدود 13.8 میلیارد سال) به اندازه ی نیست – تاجاییکه می توان گفت – که به تعادل دما دست یابد. هدف دانشمندان این است: مدلی که ایجاد کرده اند کیهان سه بُعدی را نشان می دهد که بصورت یک غشاء در «کیهانی حجیم» و چهار بُعدی شناور است.

بنابراین، اگر این کیهان حجیم ستارگانی جهاربعدی داشته باشد، این ستارگان می تواند همان چرخه ی زندگی ستارگان سه بعدی که با آن آشنایی داریم را داشته باشند. حجیم ترینِ آنها بصورت ابرنواخترها منفجر می شوند، پوست می اندازند و درونی ترین بخش هایشان بصورت یک سیاه چاله فرو می پاشد. «افق رویدادِ» سیاه چاله ی چهاربعدی درست مثل سیاه چاله ی سه بعدی که با آن آشنایی داریم خواهد بود. افقِ رویداد مرز بین درون و بیرونِ سیاه چاله است.

جدول زمانی جهان در مدت 13.8 میلیارد سال ، از بیگ بنگ، دوران تاریک کیهانی، تشکیل نخستین ستارگان، و گسترش و انبساط کیهان تا دوران کنونی. / کپی رایت: تیم دانش NASA/WMAP

نظریه های زیادی در مورد اینکه درون سیاه چاله چه خبر است وجود دارد، اگرچه تاکنون چیزی مشاهده نشده است. درحالیکه این مدل توضیح می دهد چرا کیهان دارای دمای تقریبأ یکنواختی است (کیهان چهاربعدیِ ماقبلِ آن به مدت بسیار طولانی تری وجود داشته) تلسکوپ آژانس فضایی اروپا به نام پلانک اخیرأ اختلافات دمایی اندکی را در تابش پس زمینه ی مایکروویوکیهانی ترسیم کرده است که معتقدند بقایای آغازِ کیهان باشد.
این مدل جدید حدود 4 درصد با خوانشِ تابش پس زمینه ی مایکروو کیهانی ( CMB ) متفاوت است، بنابراین محققان قصد دارند این مدل را تصحیح کنند. آنها هنوز احساس می کنند که این مدل ارزشمند است. پلانک نشان می دهد که تورم در حال وقوع است، اما علت آن را نشان نمی دهد. محققان بیان کردند: «این مطالعه به ما کمک می کند نشان دهیم تورم چگونه با حرکت کیهان در واقعیتی با ابعادِ بیشتر، آغاز می شود.»

جزئیات این مقاله در nature منتشر شده است.

bigbangpage.com

 منجمان موفق به کشف کهکشانی شده‌اند که هسته فوق درخشان آن کوازاری است که 100 برابر کل کهکشان راه شیری انرژی می‌سوزاند.

اگرچه بر اساس نظریات علمی چنین اخترنماهایی باید وجود داشته باشند، اما اخترنمای تازه کشف شده موسوم به SDSS J1106+1939 پرانرژی‌ترین شیء عالم لقب گرفته است.

انرژی این کوازار از یک سیاه‌چاله فوق عظیم تامین می‌شود که در مرکز آن جای گرفته است.

دانشمندان کشف بزرگ خود را از طریق ابزار طیف‌نگار شلیک‌کننده ایکس متصل به «تلسکوپ بسیار بزرگ» متعلق به سازمان تحقیقات نجومی اروپا صورت دادند.

این طیف‌نگار، نور حاصل از کوازار را به طول موج‌های جزئی تفکیک می‌کند و در نتیجه به منجمان امکان مشاهده حرکت ماده نزدیک آن را می‌دهد.

محاسبات تیم علمی نشان می‌دهد که معادل 400 خورشید سالانه حاوی گاز و غبار با سرعتی برابر پنج هزار مایل بر ثانیه از این کوازار فوران می‌کنند.

چنین فوران‌هایی ممکن است پاسخگوی تعدادی از اسرار بزرگ کیهان باشند. پرسش‌هایی از قبیل این که سیاه‌چاله‌های واقع در مرکز کهکشان‌ها چگونه بر اندازه آن‌ها اثر می‌گذارند و این که چرا تعداد کهکشان‌های اندکی در عالم وجود دارند.

 

طراحی هنری توسط J Vidal-Madjar، ناسا، کپی رایت IMCCE-CNRS.

 

چقدر احتمال برخورد مریخ با زمین وجود دارد؟ در اثر ادامه بی نظمی های مدارهای سیاره ای در منظومه شمسی، زمین و مریخ به یکدیگر بسیار نزدیک می شوند و حتی احتمال برخورد آنها نیز وجود دارد.

حتماً شما نیز خبرهای گوناگونی در رابطه با سال 2012 شنیده اید. البته اکثر رسانه ها و مراکز فضایی جهان با دلایل قاطع امکان وقوع آنرا رد کرده اند. اما نظریه خروج سیارات از مدار خود و احتمال برخورد آنها با یکدیگر داستان دیگریست. برخلاف سال 2012 این نظریه کاملاً علمی و تایید شده بوده و در حقیقت نتیجه تحقیقات خود این مراکز فضایی است. تنها سوالی که پیش می آید این است : چه زمانی این حادثه به وقوع خواهد پیوست؟ 

آینده دردناکی در انتظار منظومه شمسی است.

شبیه سازی های کامپیوتری جدید نشان داده شانس کمی وجود دارد که در اثر تداخلات مداری سیارات طی چند میلیارد سال آینده یک برخورد بین زمین با عطارد، مریخ یا زهره به وقوع بپیوندد. عطارد علی رغم اندازه کوچکش در منظومه شمسی بیشترین ریسک را داراست.

نتایج کامپیوتری نشان می دهد یک درصد این شانس وجود دارد که بزرگ شدن مدار عطارد به حدی برسد که این سیاره در طی مسیر خود به دور خورشید مدار زهره را قطع نماید.

بر اساس تحقیقات انجام گرفته "دوزخ سیاره ای" به وقوع خواهد پیوست و عطارد یا از منظومه شمسی به بیرون رانده خواهد شد و یا با خورشید یا سیاره همسایه اش (مثل سیاره زمین) برخورد خواهد کرد.

 

تصویری گرافیکی از برخورد زهره با زمین

 

گرگوری لافلین (Gregory Laughlin) از دانشگاه کالیفرنیا می گوید: "نتایج را درست مثل لیوان آبی که 99 درصد آن پر و یک درصد آن خالی است می بینیم. در حالی که احتمال وقوع یک برخورد در طی میلیاردها سال آینده وجود دارد اما در واقع این برخورد بسیار غیر محتمل است."

 

 

سردرگمی منظومه شمسی

محققین جیک لاسکار (Jacques Laskar) و مایکل گاستین (Mickael Gastineau) از رصدخانه پاریس تعداد  2501 سناریو را برای مدارهای سیاره ای مختلف با شبیه سازهای کامپیوتری بررسی نمودند. اغلب نتایج به دست آمده هیچ برخوردی را به همراه نداشت و این درحالی است که 25 مورد از آنها منتهی به قطع مدار عطارد می شد.

بر طبق شبیه سازی های انجام گرفته اگر افزایش طول مدار عطارد منجر به برخورد این سیاره با خورشید یا سیاره زهره گردد مابقی منظومه شمسی زیاد تحت تاثیر قرار نخواهد گرفت.

اما اگر تغییرات مداری عطارد باعث حرکت آن به سوی یکی دیگر از سیارات داخلی منظومه شمسی گردد احتمالا منجر به برخورد زهره یا مریخ با زمین خواهد شد.

در ابتدا احتیاج است که عطارد با نیروی گرانشی مشتری ناپایدار و بی ثبات گردد و بعد خود منجر به ناپایداری مریخ شده که در نهایت باعث می شود به زمین بسیار نزدیک گردد. تنها در این صورت است که مدار زهره ناپایدار شده و باعث برخورد آن با زمین می گردد.

دانشمندان در زمان بررسی داده ها متوجه شدند که تنها در 5 مورد احتمال دارد که مریخ از منظومه شمسی به بیرون پرتاب شود و در 200 مورد دیگر با اجرام آسمانی دیگری برخورد خواهد کرد ( که 48 مورد آن مربوط به زمین بود )

لافلین در مطالعه ای در سال 2001 احتمال پرتاب زمین به بیرون را یک در 100000 تعیین نمود.

همانطور که سیارات به اطراف حرکت می کنند تراژدی های مختلفی در انتظارشان است. شواهدی از چنین برخوردهایی در منظومه های سیارات خاراجی دیده شده است، از جمله اینکه احتمالا 2M1207B از برخورد و ترکیب دو سیاره به وجود آمده است.

و ماه حدوداً 4 میلیارد سال قبل زمانی شکل گرفت که یک سیاره به اندازه مریخ با زمین برخورد کرد.

 

 

دلایل بسیار محکم

نتایج مدل جدی جدید شواهد و مدارک بسیار محکمی برای آینده منظومه شمسی فراهم آورده.

لافلین در SPACE.com گفت: "اینها اولین محاسباتی هستند که به درستی و با قطعیت به سوالات همیشگی درباره منظومه شمسی پاسخ گفته است." چرا که مدل لاسکار و گاستین بر پایه معادلات نابرابری میانگین (non-averaged equations) بوده و نسبیت عمومی  را نیز محاسبه می کند. در مدل های قبلی حرکات سیاره ای بر پایه معادلات برابری میانگین بود و اثرات نسبیت عمومی را شامل نمی شد.

زمانی که سیارات مورد نظر به نزدیکی برخورد می رسند برای پیش بینی های دقیق و درست چنین معادلاتی خوب جواب نمی دهد. در واقع نسبیت عمومی اثر گرانش بر زمان و فضا را نادیده می گیرد. که این دو نقش مهمی در سناریوی برخورد بازی می کنند.

 

 

لافلین می گوید: "مدار عطارد کمی بیضی شکل است و خورشید به جای اینکه در مرکز قرار داشته باشد در یک سمت این بیضی قرار گرفته. پس از یک مدت زمان طولانی (مثلا 100000 سال) جهت گیری مدار عطارد تغییر می یاید. نسبیت عمومی به این تغییر سرعت می بخشد و خود باعث می شود تا احتمال اینکه مشتری بتواند اثرات عظیمی بر روی مدار عطارد داشته باشد کاهش یابد.

 

منبع : سایت نجوم ایران

 ستاره شناسان رصدخانه اشعه ایکس چاندرا توضیحی برای عملکرد سیاهچاله ای پیدا کرده اند که در قلب کهکشان راه شیری ما قرار دارد تا مشخص شود که چرا این سیاهچاله چون بسیاری دیگر هرچه را که می بیند نمی بلعد.

دراکوها بال دارند و این بالها مانند چرم است و در میان آن استخوانهایی دنده مانند وجود دارد. بیشتر شبیه بالهای پرنده های ما قبل تاریخ به نام آرکئوپتریس.

در بعضی موارد شاهدان دیده اند که دراکوها واقعا با این بالها پرواز میکنند (گزارشات موتمن نوشته ی جان کیل).

در بیشتر برخوردها شاهدان دیده اند که این موجودات ردای بلندی از سر شانه تا پشتشان پوشیده اند که این به دو صورت قابل تعبیر است :
۱- این رداها ممکن است نوعی لباس مخصوص شنهان کردن بالهای ایشان باشد.
۲-این ردا در حقیقت خود بالها هستند که در حالت عادی در پشت آنها جمع شده اندزیرا در مشاهدات غالبا دیده شده که بالها پس از پرواز ناپدید می شوند و شکل ردایی را بر پشت آنها گرفته است.

شاخصه ی دیگر آنها داشتن شاخهای استخوانی در بالای سر است. این شاخها در وسط سر و بالای پیشانی رشد میکنند. احتمال داده می شود که این شاخها برای فرستادن امواج مغزی استفاده می شوند.

بدن دراکوها ورزیده تر از سایر گونه های خزنده است و این به احتمال زیاد به دلیل فعالیت پرواز است.

در تاریخ :

در چین-ژاپن-هندوستان - مصر-پرو و مکزیک به صورت مارها و اژدهای بالدار ثبت شده اند .(گارودا مرکب کریشنا در هندوستان از نمونه های ایشان است).در ایران به صورت اژدها و دیو شناخته شده اند. این نژاد مانند آنوناکی و آناکیم از نوع خزنده هستند ولی متعلق به سیاره ای متفاوت بوده تفاوتهایی با آنوناکی دارند.

شاهدان و منابع برای مطالعه ی بیشتر :
۱- پیشگوییهای موتمن نوشته ی جان.ای. کیل
Mothmen Prophecies by John.A. Keel

۲-The Nevada Aerial Research Journal for summer 1989
۱۱- انسان :
اسامی دیگر : انسانهای غیر زمینی ( انسانهایی که متولد زمین نیستند )

نام سیستم کهکشانی : تایگتا پلیادز Taygeta Pleiades - وگا لیراVega Lyra - سلSol - سیریان Sirian - آرکتیوروس Arcturus – تا او سه تی Tau Ceti - ولف ۴۱ Wolf 41 – پروسیلون Procylon – آلفا سنتاری Alpha Centauri

این گونه های انسانی از ۳ دسته تشکیل شده اند. انسانهای : -سیریانSirian - پلیاد Pleiades و – اوریون Orion

مشخصات ظاهری :

از نظر ژنتیکی شباهت به انسانهای متولد زمین دارند.




=================================================

معرفی موجودات فضایی ۵



همانطور که در ۴ قسمت قبل گفتیم فضایی ها فقط موجوداتی با ظاهر عجیب و غریب نیستند بلکه گونه های مختلف انسانی هم دارند مانند «پلیادیان» و » آندرومدا» . اما اینکه تا چه حد این جزئیات دقیق و صحیح هستند بر من هم معلوم نیست و حتی احتمال هم می دهم که بخش عظیمی از این اطلاعات دستکاری شده باشد. ولی در هر حال دانستن این مسائل بهتر از ندانستن آن است و صحت آن هم به مرور زمان و با مطالعات بیشتر معلوم خواهد شد.



اساس مطلب این است که موجودات فضایی وجود دارند و این شاید به بسیاری از شما ثابت شده باشد. اما قبول کردن حضور این موجودات ناشناخته حال چه فضایی و چه فرشتگان و جنیان یک مسئله ی شخصی است که باید با احتیاط با آن برخورد کرد.

در طول این ۶ سال که از آغاز وبلاگ می گذرد واکنش خوانندگان من از چند حالت خارج نبوده است:

برخی صرفا به دلیل ترس ترجیح می دهند آنها را انکار کنند و برخی دیگر اصلا اهمیتی نمی دهند که چه در دنیا و کائنات می گذرد. گروهی هم هستند که از هر دانش و اطلاعاتی استقبال کرده و به قول معروف خود را با پیشرفتها و اخبار روز هماهنگ می کنند.

نکته ی اساسی در تحقیقات ماورائی این است که باید هر روز منتظر چیز جدیدی بود و هرچه اطلاعات بیشتری جمع آوری می شود نظر و عقیده هم باید مطابق با آن تغییر کند. مثلا اینجانب در ابتدای شروع کارم همیشه طرفدار موجودات فضایی بودم و گمانم بر این بود که این افراد فقط خیرخواه ما هستند اما در طول ۵ سال به مرور دریافتم که اشتباه می کردم و بیشتر این موجودات بدخواه ما هستند.

اگر شما به پستهای قبلی من رجوع کنید کاملا متوجه این تغییر عقیده ناگهانی من می شوید که البته برای آن دلایل محکمی هم دارم!

خوانندگان گرامی هم برای اینکه توجیه شوند نباید فقط به این مختصر مقالات بسنده کنند بلکه باید خود به جستجوی حقیقت بپردازند.زیرا هرچه شما امروز یاد می گیرید شخصیت فردای شما را می سازد و هرچه بیشتر و سریعتر یاد بگیرید راحتتر قادر به هضم واقعیتها خواهید بود. این هیچ ارتباطی با فضایی ها ندارد و شامل تمام زمینه های علمی و دینی می شود. افرادی که با تکیه بر تحقیقات دقیق و مستندات جلو می روند هرگز دچار شک و تردید در راه خود نخواهند شد زیرا برای هر سوالی جواب منطقی خواهند یافت اما در عوض افرادی که فقط به حرف این و آن گوش می دهند و هیچ نظری از خود ندارند هر روز جهت عوض کرده و هیچ وقت هم نمی دانند که بر کدام عقیده هستند.

پلیادیان:

پلیادز انسانهایی از نژادهای گوناگون هستند که در یک سیستم ستاره ای جمع شده اند. اگرچه قبلا در مورد این نژاد صحبت کرده ایم اما مسائل مهم و ضروری در ارتباط با این نژاد وجود دارد که باید دقیق تر بررسی کنیم.

محل زندگی:

هفت ستاره در سیستم ستاره ای تااوروس TAURUSبه فاصله ۴۲۰ سال نوری از زمین. نام این هفت ستاره ی پلیادز چنین است :

۱-تای گیتاTaygeta

2-مایا Maya

3- کو ای لا Coela

4-اطلس Atlas

5- میروپMerope

6- الکترا Ellectra

7- آلکوین Alcoyne

مردم پلیادز ساکن سیاره ی «ایررا » Erra هستند که تقریبا به بزرگی زمین است و به دور خورشید ( تای گیتا ) می گردد.

سایر مردم پلیادز در سیارات «سیمجاس» Semjase - «پتاه»Ptah و «کو اتزال» Quetzal زندگی می کنند.

تاریخچه:

در حدود ۲۲۵۰۰۰ سال پیش از میلاد مردم پلیاد منظومه شمسی را کشف کردند و سیاره ی زمین را به عنوان پایگاه ماموریت خود برگزیدند.

فدراسیون کهکشانی به پلیادز اجازه داد تا با مردم زمین مخلوط شوند اما فقط در سرزمینهای بالی – هاوایی- سا اوما و هندوستان.

تمدنها آمدند و رفتند جنگها و فجایع روی زمین اتفاق افتاد و دوره های صلح امیز همگی گذشتند و مردم پلیادز در کنار مردم زمین زندگی کردند . تمدنهایی مثل مایا – اینکا و لموریا همگی توسط پلیادز به وجود آمدند. اما ۱۰ سال پس از میلاد پلیادیان زمین را ترک کردند زیرا در سیاره خود به صلح دست یافته بودند.

قبل از ترک زمین پلیادیان یک رهبر معنوی را برای زمین برگزیدند به نام امانوئل که بعدها نامش مسیح شد. پدر مسیح یک پلیادی به نام گابریل بود و مادرش مریم از بازماندگان مردم سیاره لیران بود.

اما تکامل زمین همچنان زیر نظر و راهنمایی های پلیادز است و در آینده نزدیک پلیادیان قرار است که مردم زمین را به آگاهی برسانند!

سیاره پلیادیان به نام ایررا دارای ۴۰۰۰۰۰ نفر سکنه است. آنها با تله پاتی با هم تماس می گیرند و نیازی به ابزاری مانند تلفن ندارند و برای مسافرت از یک سیستم خاص به نام تیوپ استفاده می کنند.

علف خوار هستند اما گاهی هم گوشت می خورند. هیچ مشکل بیماری یا مریضی ندارند چون سلامت بدن را با نیروی ذهنی خود کنترل می کنند. عمر متوسط یک پلیادی ۷۰۰ سال است.

در سیاره آنها چیزی به نام واحد پول وجود ندارد بلکه آنها تمام منابع را به طور شراکتی استفاده می کنند. همه چیز به طور مجانی به مردم داده می شود بر اساس خدمتی که به جامعه می کنند.

پلیادیان در سفینه هایی به نام «ارابه ی نور» مسافرت می کنند و این سفینه ها سایزهای مختلفی دارند. ارابه نور قدرت پرواز بین ستاره ای دارد و می تواند میلیاردها کیلومتر را در کمتر از یک ثانیه طی کند. به این ترتیب مسافرت از سیاره ایررا به زمین برای آنها ۷ ساعت طول می کشد.

نکته: طبق وعده هایی که مردم پلیاد به بیلی مایر داده بودند قرار بود زمین در سال ۲۰۰۰ میلادی نابود شود و آنها قول داده بودند ارابه های نور خود را به زمین بفرستند تا بازمانده های مردم زمین را از سیل و زلزله و پایان دنیا نجات دهند! همانطور که گفتم گذر زمان بسیاری از دروغها را آشکار می کنند!

یکی از پر سرو صداترین شاهدانی که مدعی است پلیادیان با او تماس گرفته اند بیلی مایر است که از سال ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۲ با آنها تماس داشته. بنا به اظهارات او زنی به نام سامجاسی ابتدا از طریق تله پاتی و سپس به طور فیزیکی با او تماس گرفته و گفتگوهای آنها در چند کتاب چاپ شده است.

مشکلات این عقیده :

در چند پست قبلی گفتیم که یک فضایی به نام » اشتر شران» هم در گذشته و هم امروز با مردم زمین تماس میگیرد و خودش را پسر عیسی معرفی می کنند و خبر از نابودی زمین می دهد. دروغهایی که این افراد گفته اند فقط با مطالعه تاریخ برملا می شود. هیچ یک از پیشگوییها و تعاریفی که این موجودات ناشناخته برای ما فرستاده اند تا کنون به حقیقت نپیوسته. تمامی گفته های آنها به جز دروغ چیزی نبوده و تنها هدف آنها هم گمراه کردن انسانها و زیر سوال بردن ایمان به یکتایی خداست.

همانطور که گفتم علی رغم اینکه خودم با برخی از این موجودات برخورد داشته ام نسبت به گفته های آنها شکاک هستم .بسیاری از خوانندگان مایل بودند چگونگی ارتباط مرا با این موجودات بدانند اما سودی در بیان آن نیست چون من قصد ندارم مانند بیلی مایر و آلکس کولیر از این موجودات تقلید کنم.بلکه من راه خود را خودم انتخاب می کنم و هیچ موجودی حق ندارد به من بگوید چکاری باید بکنم. به نظر من این بسیار مهم است که انسان در هر شرایطی به هیچ موجودی ایمان قطعی نداشته باشد به جز آفریدگار یکتا.

اگرچه باور به خدای یکتا خودش باید از روی منطق و دلیل باشد و نه صرفا یک ایمان بچه گانه. زیرا ایمانی که بدون پشتوانه عقل باشد خیلی زود کمرنگ می شود و جای خود را به باورهای خرافی می دهد.

همه چیز به هم گره می خورد:

گفتیم که مردم پلیادز مدعی هستند عیسی مسیح (امانوئل) را آنها تولید کرده اند و برای برقراری صلح در زمین جای دادند و پس از آنکه ماموریت او به اتمام رسید او را به سیاره ی خود بردند.

این مسئله زمانی جذاب می شود که به نقاشی هایی از تولد عیسی در قرون وسطی نگاه کنیم.

در تمام این تابلوهای نقاشی تصویر سفینه های نورانی در آسمان بر بالای سر عیسی و مریم به چشم می خورد ! پس آیا این صحت دارد که مسیح فردی زمینی نبوده و قدرتهای خارق العاده اش برای زنده کردن مردگان و شفای کوران از ژنهای متفاوت او بر می خاسته ؟ و آیا این حقیقت دارد که جبرئیلی که قرآن از او نام می برد در واقع مردی از سیاره پلیادز بوده ؟

جواب این پرسشها را به همراه ترجمه ای از داستان شاهزاده نانار در پست بعدی بخوانید.






اما این فقط پلیادیان نیستند که چنین ادعایی دارند !
سیاره نیبیرو اسمی آشنا برای خوانندگان این وب لاگ است چون بارها از آن سخن گفته ایم.
مردم نیبیرو نیز مدعی هستند که عیسی مسیح را آنها ساخته و به زمین آورده اند . شرح کامل این ماجرا در طرح شاهزاده نانار خواهد آمد!

اما فقط پلیادیان و نیبیروها چنین ادعایی ندارند بلکه گروههای متعددی از موجودات عوالم غیب که گاهی هم خود را فضایی معرفی می کنند حرفهایی مشابه می زنند و برخی از آنها مانند اشتر چیزهای جدید هم به آن اضافه می کنند. اگر چه قبلا اشاره شده است اما ضرر ندارد که یادآوری کنیم اشتر و گروه عظیمی که مطیع او هستند در مورد عیسی مسیح چنین می گویند :

؛نام اصلی او ساناندا است و نه مسیح . او تنها پسر خدا نیست بلکه خدا فرزندان دیگری هم دارد که به زمین نفرستاده است . ساناندا چندین بار روی زمین متولد شده و مرده است و چند نمونه آن تولد به صورت کریشنا = خدای هند باستان و سنت کومارا = از بزرگان هند باستان بوده است.
ساناندا در جهان ما در بعدی بالا ( ۱۰ یا ۱۱ ) زندگی می کند و ازدواج کرده پسری به نام پتاه هم دارد . ساناندا فرمانده کل نیروهای غیبی منظومه شمسی است که در پایان دنیا در سال ۲۰۱۲ میلادی به نجات مردمی خواهد آمد که فقط به او ایمان دارند. ؛!!!

اینجا است که همه چیز به هم گره می خورد و نارسایی گفته های این موجودات آشکار می شود.
اینکه هر کدام از این دسته ها به دنبال فریب دادن ما هستند و نه کمک کردن به ما .
دیگر اینکه حرفهای ضد و نقیضشان حاکی از بی اطلاعی خودشان نیز هست .
البته می توان احتمال داد که افرادی مانند بیلی مایر و آلکس کولیر و یا زکریا سیچین فقط بیماران روانی هستند که چرندیات مغزی خود را به صورت پیامهایی از فضا منتشر می کنند. اما تا جایی که به من مربوط می شود این موجودات وجود دارند و شاید فقط درصد کمی از این مدعیان بیماران روانی و چند شخصیتی باشند.